လိုခ်င္ေနတဲ့သေဘာေလးေတြ သို႔မဟုတ္ရင္ စိတ္ဆိုးေနတဲ့ သေဘာေလးေတြ သို႔မဟုတ္ရင္ သူ႔အဆင့္အတန္း၊ ငါ့အဆင့္အတန္း၊ သူ႔ဂုဏ္ ငါ့ဂုဏ္ေတြ စဥ္းစားေနတယ္။ အဲဒါေလးကို ျပန္ၾကည့္စမ္းပါ။ အဲဒီစိတ္က လူႀကီးဆန္သလား၊ လူႀကီးဆန္တယ္၊ Mature ျဖစ္တယ္ဆိုတာ အသက္နံပါတ္နဲ႔ မဆိုင္ဘူး။ အသိဉာဏ္နဲ႔ပဲ ဆိုင္တယ္။ သတိနဲ႔ သိေနတာ မ်ားေလေလ လူႀကီးဆန္ေလေလ ရင့္က်က္ေလေလ၊ မွ်တေလေလ ျဖစ္လာမွာပါ။.ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ေမးၾကည့္စမ္းပါ။ ငါ ကေလးဆန္ခ်င္သလား၊ လူႀကီးဆန္ခ်င္သလား။ အေျဖကေတာ့ လူႀကီးဆန္ခ်င္တယ္လို႔ပဲ ထြက္လာမွာေပါ့…။ ဒါက ပိုၿပီး ရင့္က်က္တယ္၊ ပိုေကာင္းတာကိုး။ လူႀကီးဆန္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ သတိနဲ႔ မ်ားမ်ားေနမွရမယ္။ သတိလြတ္တယ္ဆိုတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳက္နက္ ကိေလသာေတြ ၀င္ၿပီ။ ကိေလသာ ၀င္ၿပီဆိုတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳက္နက္ အေမွ်ာ္အျမင္ မရွိေတာ့ဘူး။ ေရရွည္ကို မျမင္ေတာ့ဘူး။ ကေလးဆန္သြားၿပီ။
ေန႔စဥ္ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး သတိကပ္ၿပီးေတာ့ေနတဲ့ အေလ့အက်င့္ကို ႀကိဳးႀကိဳးစားစား စိတ္ပါလက္ပါ လုပ္ၾကည့္ပါ။ (၂)ႏွစ္၊ (၃)ႏွစ္ေလာက္ လုပ္ၾကည့္ရင္ပဲ စိတ္ဓါတ္ေရာ အသိဉာဏ္ပါ ေလးနက္တဲ့သူ၊ ရင့္က်က္တဲ့သူ၊ သေဘာထား မွန္တဲ့သူ၊ သေဘာထားႀကီးတဲ့သူ ျဖစ္လာမယ္။ ဘ၀ကို အဓိပၸါယ္ရွိရွိ ေက်ေက်နပ္နပ္ ေနႏိုင္တဲ့သူျဖစ္ လာမယ္။ သတိနဲ႔ေနတဲ့ အက်င့္ရသြားရင္ သတိမပါ၊ ဉာဏ္မပါဘဲ ေပါ့ေပါ့ေန၊ ေပါ့ေပါ့စား ေနတာမ်ဳိး မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သတိနဲ႔ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အတၱစြဲ၊ မာနစြဲ၊ ေဒါသနည္းသြားတယ္။ အတၱ-မာန-ေဒါသ နည္းတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သည္းခံႏိိုင္တယ္။ သည္းခံႏိုင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အမွား နည္းသြားတယ္။ သည္းမခံႏိုင္ရင္ အမွားမ်ားတာကိုး။ အမွား တစ္ခုခုမွားၿပီးၿပီဆိုရင္ ဘယ္ႏွယ့္ေနမလဲ၊ ဒီကိစၥကို တအံုေႏြးေႏြးနဲ႔ စဥ္းစားရၿပီ။ ပို မပင္ပန္းဘူးလား။ ဒီလို သတိနဲ႔ ေနသြားျခင္းအားျဖင့္ ဘယ္ေလာက္အက်ဳိးမ်ားတယ္ ဆိုတာကို အေျခခံကေလးက စၿပီးေတာ့ ေျပာခ်င္တာေနာ္။ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ အဆင့္ကို မေရာက္ေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘ၀တစ္ခုလံုးဟာ ပိုၿပီးေတာ့ ေအးခ်မ္းမွဳ ရွိလာတယ္။ ၾကည္လင္မွဳ ရွိလာတယ္။ ခ်မ္းသာလာတယ္။ ကို္ယ္ဆင္းရဲမွဳ၊ စိတ္ဆင္းရဲမွဳဟာ နည္းသြားတယ္။ အဲဒီလူဟာ တရားအားထုတ္တဲ့အခါမွာ ဘယ္လိုေနမလဲ၊ စိတ္ကပိုၿပီးေတာ့ ေျဖာင့္တယ္၊ စိတ္ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ေအးေအး ခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ပဲ စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္နဲဲ႔ပဲ သူ တရားအားထုတ္သြားႏိုင္တယ္။ သူၾကာေလ တိုးတက္ေလ ျဖစ္လာတယ္။ သူ႔ဘ၀ အေျခအေနဟာ အစစအရာရာ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာတယ္။
သတိနဲ႔ေနတဲ့သူဟာ လုပ္သင့္တာကို လုပ္တယ္။ လုပ္သင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ လုပ္တယ္။ သူ႔ေနရာေလးနဲ႔သူ အံ၀င္ခြင္က် ျဖစ္တယ္။ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာလည္း ရွင္းရွင္းေလး သိေနတယ္။ အလုပ္လုပ္တဲ့အခါမွာ ေလာဘရဲ႕၊ ေဒါသရဲ႕၊ မာနရဲ႕ လႊမ္းမိုးမွဳနဲ႔ မလုပ္ဘူး။ မနာလို ၀န္တိုမွဳ၊ သံသယေတြရဲ႕ လႊမ္းမိုးမွဳနဲ႔ မလုပ္ေတာ့ဘူး။ သတိေလးနဲ႔ ဉာဏ္ေလးနဲ႔ သိၿပီးေတာ့ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ လုပ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကိုယ္လည္း အက်ဳိးရွိေအာင္၊ သူတစ္ပါးလည္း အက်ဳိးရွိေအာင္ လုပ္တာပဲ မ်ားတယ္။ မွားရင္လည္းပဲ မေတာ္တဆ မွားသြားတာပဲ။ သူ႔ဘ၀ဟာ ရိုးတယ္၊ ရွင္းတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သတိရွိျခင္းအားျဖင့္ ဘ၀ဟာ ရွင္းလာတယ္။ ရိုးလာတယ္။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ ဘ၀ဟာ မရုိးဘူး၊ မရွင္းဘူး။ အမ်ားႀကီး ရွဳပ္ေထြးေနတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔တုန္း။ စိတ္က ရွဳပ္ေထြးေနတာကိုး၊ စိတ္ရွဳပ္ေထြးေနသမွ် ဘ၀လည္း ရွဳပ္ေထြးေနမွာပဲ။ စိတ္ရွင္းရင္ ဘ၀လည္း ရွင္းတာပဲ၊၊ သတိရွိေနလို႔ရွိရင္ ဘ၀က ရိုးရွင္းမယ္။ လြယ္ကူမယ္။ သတိမရွိလို႔ရွိရင္ ဘ၀ဟာ တကယ့္ကို ၀န္ထုပ္၀န္ပိုး အႀကီးႀကီး ျဖစ္လာမယ္။🌿🌿🌿
➖➖➖🍄🍄➖➖➖
ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက
( မဟာျမိဳင္ေတာရ )
၏
“ ေတြးမိတိုင္း ေပ်ာ္တယ္ ”
စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္၊၊
LIFE facebook page မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္
0 comments:
Post a Comment